بزرگنمايي:

اخبار محرمانه - خراسان / ​​​​​​​انتشارات دانشگاه آکسفورد کلمه «پوسیدگی مغز» را به عنوان کلمه سال انتخاب کرده است. این واژه به افول وضعیت ذهنی یا فکری فرد، به‌خصوص در نتیجه تماشای بیش از حد محتوا (اکنون به‌طور ویژه محتوای آنلاین) پیش‌پا‌افتاده یا بی‌چالش اطلاق می‌شود. برخی کارشناسان معتقدند که پیمایش (schroll) مداوم و بی‌پایان در شبکه‌های اجتماعی و سایر محتواهای آنلاین دقیقا همین کار را انجام می‌دهد و مغزهای ما را به اصطلاح دچار پوسیدگی می‌کند. نیویورک‌‌پست به نقل از دکتر کایرا بوبینت، متخصص علوم اعصاب رفتاری و نویسنده کتاب «مغز توقف‌ناپذیر»، می‌نویسد که توجه به پدیده پوسیدگی مغز و پیامدهای آن به‌طور فزاینده‌ای در حال گسترش است.
چرا در این دام می‌افتیم؟
بنا به گفته بوبینت، بخشی از مرکز مغز به نام «هابنولا» باعث می‌شود که در دام این پیمایش بی‌پایان و بالا پایین کردن بی‌هدف صفحات مجازی بیفتیم. «هابنولا» بخشی از مغز است که در عملکردهای مهم از جمله انگیزه و تصمیم‌گیری نقش دارد، اما وقتی این ناحیه فعال شود، می‌تواند انگیزه ما را برای تلاش‌ کردن از بین ببرد. او توضیح داد: «این همان لحظه‌ای است که می‌دانید باید کاری را انجام دهید، اما به‌جای آن کار دیگری می‌کنید مثل مدام بالا پایین کردن صفحات و غرق‌ شدن در محتوای منفی یا ناامیدکننده و بی‌ارزش». او هشدار می‌دهد که این‌گونه است که اعتیاد به شبکه‌های اجتماعی شکل می‌گیرد زیرا این بخش از مغز می‌تواند توقف اسکرول کردن را «بسیار دردناک» کند. 
جلوگیری از «پوسیدگی مغزی»
بوبینت می‌گوید برای جلوگیری از پوسیدگی مغز یک دستورالعمل یا راه‌حل مشخص وجود ندارد. نکته کلیدی این است که به روش شخصی خودتان، مانع آن شوید و این می‌تواند از طریق تنظیم و تغییرات و اصلاحات جزئی و مداوم و به مرور زمان حاصل شود. گرانت می‌گوید: «من نگران مرگ بسیاری از چیزها هستم، از جمله قدرت تخیل. انگار دیگر لازم نیست چیزی را تصور کنیم، من برای حافظه و آموزش نگران‌ام. اغلب از کودکان می‌شنوم که هشت ساعت مشغول ویدئو دیدن و وقت‌گذرانی و پرسه‌ زدن در فضای آنلاین بوده‌اند. این بهداشت خواب را مختل می‌کند». او افزود: «من از آن‌ها می‌پرسم آیا می‌توانید یکی از آن ویدئو‌ها را به یاد بیاورید؟ اما هیچ کودکی نبود که واقعا بتواند چیزی را که دیده است، به یاد بیاورد». این متخصص برای جلوگیری از گرفتارشدن در دام پیمایش بی‌پایان و بی‌هدف صفحات مجازی و محتواهای تهی از ارزش، به‌ویژه برای کودکان، پیشنهاد می‌دهد که برای کاهش این زمان، گاه به دوستانتان تلفنی بزنید یا با خانواده‌تان تماس تصویری بگیرید. او همچنین تاکید دارد که باید زمان حضور در فضای مجازی را به‌طور راهبردی تقسیم کرد، به‌ طوری‌ که بیشتر وقت صرف محتوای مفید و معنادار شود و بخشی هم برای سرگرمی باقی بماند. او برای بهبود بهداشت دیجیتال، پیشنهاد می‌کند که برای دسترسی به فناوری محدودیت‌هایی تعیین و در خانه زمان‌های بدون گوشی را مشخص کنید. گرانت همچنین توصیه می‌کند که فعالیت‌های بدنی داشته باشید و بازی‌های آموزشی یا چالش‌برانگیز برای حافظه انجام دهید. در آخر این که بعد از وقت‌گذرانی آنلاین، از خود بپرسید که آیا از این که وقتم را چنین ‌گذراندم، راضی‌ام؟