چاپ

اخبار محرمانه - شهاب حسینی بی‌تردید اگر امروز محبوب‌ترین بازیگر سینمای ایران نباشد، جایی آن بالاها، نزدیک به قله، جاخوش کرده. با محبوبیتی که شاید همه‌اش، از بازیگری نیامده؛ انگار نفس حقی، یک دعا یا زمزمه مُنزهی برایش خوانده و گَرد کمیاب و جادویی مقبولیت عمومی را رویش افشانده باشند.
فرقی نمی‌کند لباس کورش زند را بپوشد و «سوپراستار» بی‌قیدی باشد که فقط تا نوک دماغش را می‌بیند. در «دوران عاشقی»، هوس خیانت به سرش بزند و پا روی قلب همسر محجوبش بگذارد. جوان ساقی و عاصی «شمعی در باد» باشد. حجت «جدایی نادر از سیمین» شود و به اسم حق و ناحق، تیغ زنی کند. یا حتی قبادِ عاشق پیشه باشد و عاشقیت را بهانه کند؛ حتی به قیمت آزرده خاطری «شهرزاد». نه! به اینها نیست! حتی به اینکه تنها بازیگر ایرانی است که نخل طلا برده هم ربطی ندارد.
شهاب در گرداگرد نقش های سمپات و تو دل برو که مثبت یا گاه منفی، یکی از یکی خواستنی تر هستند، تلفیقی از تکنیک و احساسات انسانی را به نمایش می‌گذارد. برای بازیگری تقلا نمی‌کند. زور الکی نمی‌زند.
جوری که نمی‌شود دوستش نداشت؛ از شهید باباییِ دلاورِ «شوق پرواز» گرفته تا سرگرد مشکاتِ عزیز از دست داده «پوست شیر» و رهی اردکانیِ پر جوش و خروشِ «سرزمین مادری».
شهاب حسینی امروز 51 ساله شد. تولدش مبارک!
تدوین: عادل عارفانی

متن: هادی اعتمادی‌مجد
صدای مهدی مفیدی