چاپ

اخبار محرمانه - صبح نو / « مجلس دوازدهم چه آرایشی دارد؟ » عنوان سرمقاله سردبیر روزنامه صبح نو، محبوبه نیاورانی است که می‌توانید آن را در ادامه بخوانید:
با اتمام انتخابات مجلس شورای اسلامی، بحث بر سر ترکیب سیاسی مجلس دوازدهم داغ است. مجلسی که هرچند در تهران تنها با رقابت اصول‌گرایان شکل گرفت؛ اما در کلیت آن همه جناح‌های سیاسی، نمایندگانی در بهارستان دارند و صندلی سبز میان طیف‌های مختلف سیاسی تقسیم شده؛ اما دست برتر با اعضای ائتلاف شورای نیروهای انقلاب (شانا) است. تعداد نمایندگان نزدیک به شانا 150 نفر تخمین زده می شود.
بنابراین ترکیب سیاسی متنوعی در مجلس شکل گرفته است، کلیت مجلس در اختیار شانا و چهره‌های مستقل است که می‌توانند تعادل را در مجلس ایجاد کنند. امنایی ها شاید در حد یک فراکسیون کوچک در مجلس دوازدهم حاضر باشند.اما در حوزه انتخابیه تهران نوع کنشگری و رقابت درون‌جریانی اصول‌گرایان قابل تأمل است و ضرورت دارد آسیب‌شناسی در این زمینه صورت بگیرد.
عدالتخواهی با ژانر افشاگری

موضوع قابل تأمل در این انتخابات، رقابت درون‌جریانی اصول‌گرایان است که متأسفانه برخی از گروه‌های بی‌سابقه و فاقد کارنامه برای جلب توجه افکارعمومی به کارهای پوپولیستی روی آوردند و با افشاگری و تهمت زدن، به دنبال پر کردن سبد رأی خود بودند.
مجلس دوازدهم چه آرایشی دارد؟
افشاگری‌هایی که با ماجرای سیسمونی شروع شد و با حملات جدید توسط برخی توپخانه علیه قالیباف تا شب انتخابات ادامه داشت البته با همان استراتژی سوخته قدیمی، یعنی وسط کشیدن پای مسائل شخصی و فردی به میدان منازعه و سیلی از تهمت و تخریب. البته روی آوردن به این نوع رقابت یعنی پیوند زدن عدالت‌خواهی با ژانر افشاگری، قطعا به بی‌اعتباری عدالت‌خواهی منجر خواهد شد. همچنانکه این افشاگری‌ها سکه رایج انتخابات شد و در نهایت از دلایل پایین آمدن مشارکت در حوزه انتخابیه تهران هم بود. همچنانکه برخی گروه ها با وجود حملات و افشاگری‌های گسترده علیه قالیباف، نامزد اختصاصی وارد بهارستان نکردند.
پایگاه رای دائمی قالیباف
هرچند که تندروها تصور می‌کنند حریف قدری همچون قالیباف را شکست داده‌اند؛ اما میزان تک رأی قالیباف با وجود همه تخریب‌هایی که صورت گرفت، ثابت می‌کند او پایگاه رأی خود را دارد و نسبت به میزان شرکت‌کنندگان در انتخابات، همچنان بیشترین آرا را به خود اختصاص می‌دهد. همچنین تک رأی قالیباف این را ثابت کرد که او همچنان میان مردم محبوبیت دارد و با وجود تخریب‌ها و نیروهای افشاگرانه علیه او، همچنان رقیب قدری برای دیگر گروه‌ها و چهره‌های سیاسی است و با وجود همه تلاش شان او عاقبت به عنوان یکی از نفرات برتر وارد بهارستان شد و اکنون بیشترین شانس را برای ریاست مجلس دارد.
این نوع سیاست‌ورزی برخی گروه‌ها در انتخابات مجلس در حالی است که رهبر معظم انقلاب بارها در سخنرانی خود تأکید کردند که اختلاف فکری غیر از یقه‌گیری و دعوا کردن است و رقابت سیاسی به معنای دعوای سیاسی نیست. همچنان‌که ایشان در فروردین‌ماه و بعد از دور اول انتخابات مجلس، خطاب به نیروهای سیاسی تذکر دادند: «بنده اول سال هم گفتم، تکرار هم کردم، باز هم تکرار می‍‌‌کنم و نهی می‌کنم از آن: آن عبارت است از دعوا کردن، اختلاف نظر به دعوا نباید منتهی شود، به گریبان یکدیگر را گرفتن نباید منتهی شود.» بنابراین اختلاف سلیقه و رقابت سیاسی نباید موجب نفرت‌پراکنی شود.
رقابتی که به دنبال آن تخریب، توهین و اتهام باشد، رقابتی ناسالم است و از دل آن نتیجه مطلوب انتخاباتی به دست نمی‌آید. اگر رقابت‌های سیاسی تبدیل به تقابل، تعارض و دشمنی شود، روشن است که در چنین فضایی نمی‌توان انتظار رشد و بالندگی کشور را داشت. ماهیت رقابت سالم، تکیه و تأکید بر توانایی‌ها و داشته‌های خود است، نه تقابل، دشمنی و نفی دیگران؛ گروه‌های سیاسی، پست‌ها و مسئولیت‌ها را باید فرصتی برای خدمت به مردم بدانند، نه زمینه‌ای برای کسب قدرت.