بزرگنمايي:

اخبار محرمانه - کتابی درباره سینمای ایتالیا در دهه 1950 میلادی که به تازگی به انگلیسی ترجمه شده، جزئیاتی از خشم غیرقابل کنترل مارلون براندو و ترک سالن سینما در سال 1954 فاش کرده است.
مارلون براندو ستاره سینما در مراسم افتتاحیه ایتالیایی فیلم معروف «در بارانداز» در ایتالیا چنان خشمگین شد که سالن سینما را ترک کرد، در حالی که مهمان ویژه آن مراسم بود.
این جزئیات درباره خشم یکی از چهره‌های نمادین دنیای سینما از کتابی درباره صنعت فیلم ایتالیا در دهه 1950 گرفته شده است.
این کتاب توسط یک زوج آمریکایی نوشته شده که در آن زمان در شهر رُم زندگی می‌کردند و با محافل جذاب صنعت سینما در ارتباط بودند.
روزنامه گاردین گزارش داده که هنک کافمن و جین لرنر در سال 1953 به پایتخت ایتالیا نقل مکان کردند و به‌زودی با ستاره‌هایی که به آنجا سفر می‌کردند دوست شدند. خاطرات آن‌ها تحت عنوان «هالیوود در تیبر» در سال 1982 به زبان ایتالیایی منتشر شد و حالا ترجمه انگلیسی آن نیز قرار است به زودی منتشر شود.
این روزنامه داستانی را بازگو می‌کند که چگونه براندو پس از کشف این موضوع که صدایش در نسخه ایتالیایی فیلم توسط یک بازیگر ایتالیایی دوبله شده، خشمگین شد. مدیر برنامه‌های او به یاد می‌آورد که براندو «مثل کسی که دچار حمله قلبی شده، از صندلی‌اش بلند شد و زمزمه کرد: «من را از اینجا بیرون ببرید! من بازیگرم، نه عروسک خیمه‌شب‌بازی....»

براساس این کتاب، براندو در نهایت متقاعد شد که در پایان فیلم به سالن بازگردد. پس از اتمام فیلم، او ایستاد و فریادهای تشویق شدید تماشاگران را که از بازی او تقدیر می‌کردند، پذیرفت.
این کتاب خاطرات، هفته آینده برای اولین بار به زبان انگلیسی و توسط انتشارات سینمایی «Sticking Place Books» منتشر می‌شود.
مارلون براندو یکی از تأثیرگذارترین بازیگران تاریخ سینما بودو از فیلم‌های معروف او می‌توان به «اتوبوسی به نام هوس» (در نقش استنلی کووالسکی)، «در بارانداز» (در نقش تری مالوی) و «پدرخوانده» در نقش (دون ویتو کورلئونه) نام برد. بسیاری، بهترین نقش او را «پدرخوانده» می‌دانند.
در کارنامه‌ سینمایی او جوایز معتبری مانند بهترین بازیگر مرد جشنواره‌ی کن در سال 1952 (زنده‌باد زاپاتا)، بهترین بازیگر جوایز بافتا انگلیس در سال 1953 (زنده‌باد زاپاتا)، جایزه‌ی اسکار بهترین بازیگر نقش اول مرد در سال 1954 (در بارانداز)،‌ بهترین بازیگر جوایز بافتا در سال 1954 (جولیوس سزار)، بهترین بازیگر جوایز بافتا در سال 1955 (در بارانداز)، جایزه‌ی گلدن گلوب بهترین بازیگر مرد در سال 1954 (در بارانداز)، جایزه‌ی گلدن گلوب بهترین بازیگر مرد در سال 1972 (پدرخوانده) و جایزه‌ی اسکار بهترین بازیگر نقش اول مرد در سال 1972 (پدرخوانده) دیده می‌شود.
این ستاره‌ی افسانه‌ای سینما روز دوم ژانویه سال 2004 در سن 80 سالگی پس از مدت‌ها بیماری، در بیمارستانی در لس‌آنجلس درگذشت.