بزرگنمايي:

اخبار محرمانه - خراسان / این که دیگران ما را در حال حرف‌زدن با خودمان ببینند، می‌تواند تجربه خجالت‌آوری باشد و ممکن است تصور کنند عقل خود را از دست داده‌ایم. به گزارش «فرارو»، صحبت‌کردن به طور کلی یکی از راه‌های برقراری ارتباط محسوب می‌شود، بنابراین صحبت‌کردن با خود در نبود شنونده‌ای دیگر می‌تواند کاری بی‌معنی به نظر برسد. با این حال، این تصور به‌طور کامل درست نیست چراکه صحبت‌کردن کارکردهای دیگری هم دارد.
جلوی از دست رفتن تمرکزمان را می‌گیرد
برایتان پیش آمده چیزی را گم کنید و از خودتان با صدای بلند بپرسید که آن چیز را کجا گذاشته‌اید؟ به زبان آوردن این سؤال با صدای بلند می‌تواند به ما کمک کند وسیله مدنظر را پیدا کنیم، چون به ما یادآوری می‌کند که به دنبال چه چیزی هستیم و جلوی از دست رفتن تمرکزمان را می‌گیرد. این تنها یکی از مزایای صحبت کردن با خود است. در ادامه می‌خواهیم ببینیم چرا ما گاهی با خود صحبت می‌کنیم.
از تقویت حافظه تا کاهش اضطراب
بلند صحبت کردن با خود می‌تواند فواید زیادی برای بزرگ سالان داشته باشد، مانند یادگیری زبان، ارتقای مهارت‌های یادگیری و بهبود مهارت های اجتماعی از طریق «گفت و گوی شخصی». کسانی که سبک یادگیری آن‌ها از نوع یادگیری شنیداری است، تکرار دستورالعمل‌ها به گوینده آن دستورالعمل‌ها کمک می‌کند آن‌ها را بهتر به خاطر بسپارد. به‌طور مشابه، بیان حروف یک کلمه به صورت مکرر می‌تواند مهارت هجی‌کردن را در آن‌ها افزایش دهد. همچنین بلند خواندن به‌جای مطالعه بی‌صدا به حفظ سلامت حافظه کمک و ارتباط مؤثر را تسهیل می‌کند. علاوه بر مزایای‌شناختی، صحبت کردن با خود می‌تواند باعث افزایش اعتمادبه‌نفس و انگیزه شود. این تأثیری است که داشتن مکالمه مثبت با خود می‌تواند داشته باشد. همچنین صحبت کردن با خود در مقام سوم شخص می‌تواند به کاهش اضطراب در انجام یک کار کمک کند. مثلاً به جای «من از پسش برمی آیم»، به خودتان بگویید: «تو از پسش برمی آیی».
صحبت کردن با خود چه زمانی نگران کننده است؟

صحبت کردن با خود به طور کلی امری عادی محسوب می‌شود و از فواید مختلفی مانند مدیریت بهتر احساسات و افکار و افزایش بازدهی برخوردار است. اما صحبت کردن با خود زمانی می‌تواند نگران‌کننده باشد که برآمده از توهمات شنیداری باشد، حالتی که فرد با موجودی خیالی در ذهن خود که تنها خودش صدای آن را می‌شنود، به مکالمه می‌پردازد. این امر با افکار شخصی و شکلی از مکالمه با خود که در بالا از آن صحبت شد، متفاوت است. مثلاً افراد مبتلا به بیماری های روحی مانند اسکیزوفرنی ممکن است با خود مکالمه داشته باشند. آن ها ممکن است صدایی را در ذهن خود بشنوند و با صدای بلند به آن پاسخ دهند. یک شکل مضر دیگر از صحبت کردن با خود، داشتن مکالمه منفی با خود است، زمانی که فرد به صراحت به انتقاد از خود و ناامید کردن خود می‌پردازد، امری که اعتماد به نفس و نگرش او را تحت تأثیر قرار می‌دهد.